Kon ik maar...
Kon ik maar eventjes,
al was het maar voor 1 dag,
eens niet denken aan jou.
Kon ik maar eventjes,
al was het maar voor 1 nacht,
eens niet dromen van jou.
Maar het lukt me niet.
Je breekt binnen in m'n dromen,
je spookt rond in m'n gedachten.
En ik wil niet meer aan je denken
'k wil zelfs niet meer van je dromen,
want het doet me teveel pijn.
Het kwetst te diep vanbinnen
te moeten beseffen, dat jij en ik
nooit "wij" zullen zijn.
al was het maar voor 1 dag,
eens niet denken aan jou.
Kon ik maar eventjes,
al was het maar voor 1 nacht,
eens niet dromen van jou.
Maar het lukt me niet.
Je breekt binnen in m'n dromen,
je spookt rond in m'n gedachten.
En ik wil niet meer aan je denken
'k wil zelfs niet meer van je dromen,
want het doet me teveel pijn.
Het kwetst te diep vanbinnen
te moeten beseffen, dat jij en ik
nooit "wij" zullen zijn.
Reacties op dit gedicht
| snottebel: | Zaterdag, juli 19, 2003 00:51 |
| Héél erg herkenbaar!!! Moeilijke tijd... Groetjes |
|
| sheren: | Zondag, februari 16, 2003 19:14 |
| Heel mooi verwoord meid! Op een dag zal je er niet meer aan denken en zal de nieuwe liefde van je leven jou gelukkig maken! Sterkte he met alles! Liefs sheren | |
| Zasan: | Vrijdag, februari 14, 2003 23:06 |
| Typisch dat liefdesverdriet zeker? Erg eerlijk en gevoelig gedichtje. Opbouwende kritiek: probeer misschien iets origineler te zijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evy* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||