Dit moeilijke leven
Wat is het toch?
Ik kom er maar niet uit.
Ik voel me zo alleen,
en niemand die me begrijpt.
Ik snij me,
en niemand ziet in waarom.
Ze vinden dat ik
gelukkig moet zijn.
Dat ik weer moet lachen!
Maar dat kan ik niet.
Ik kan er al niet meer tegen
als andere mensen lol hebben.
Ik kan het nietmeer,
dat masker opzetten.
En net alsof doenik vrolijk ben.
Die borderline overheerst,
ik kom er niet meer uit.
Binnenkort krijg ik hulp,
maar misschien is het dan al te laat.
En heb ik al opgegeven,
want ik wil zo niet langer leven.
Reacties op dit gedicht
| Guan: | Vrijdag, februari 14, 2003 18:35 |
| hoy annetjuh, je wacht al 16 jaar lang, wacht nog even... voor mij. ik brgrijp je volkomen, heb met regelmaat die gedachten ook, alleen ze zijn korter en nit zo krachter meer door bepaalde kruiden die ik neem.Laat me je zeggen lief anneke dat het alleen maar beter kan gaan, slechter kan bijna niet. Liefs peter en hopelijk tot zondag, kusje. |
|
| D-mos: | Vrijdag, februari 14, 2003 17:56 |
| als je wacht maakt t ook niet uit hoe, verstand op nul en doe wat je moet doen... ken ut wel.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||