Stilletjes
Stilletjes
Verstikt,
geen plek om heen te gaan.
Vertrapt,
geen kracht om op eigen benen te staan.
Verstoten,
van alles en iedereen.
Het donker,
verzameld zich om me heen.
Langzaam ingesloten,
in het verstikkende duister.
De verstotende en vertrappende woorden,
waar ik naar luister.
Stilletjes,
geheel in duister gehuld.
Afgewend gezicht,
dat de wanhoop verhult.
~Miriam~
Reacties op dit gedicht
| Child Of Darkness: | Dinsdag, februari 18, 2003 19:21 |
| Mooi, maar blijf niet stil lieverd. Schreeuw maar eens hard, laat eens iemand weten van je pijn. Mischien zal je keel zeer doen van het schreeuwen en zullen sommige mensen je aankijken alsof je gestoord bent, maar het zal je in ieder geval opluchten. Kom maar, schreeuw maar, ik zal luisteren naar je schreeuw... Stephanie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||