+++zelfmoord van een vriend...+++
Dit is misschien geen gedicht, maar wel iets dat ik je zeggen wou...
Gerry,
Jongen, ik zie je graag. Ik heb het je nooit gezegd.
Hebben we mekaar ooit gesproken? Ik bedoel; écht?
Meer dan hallo?
Meer dan hoe is het met je?
Gaat het?
Alles goed?
Je veranderde. Iedereen zag het. En nog steeds zei je niets.
Of wel. Misschien spraken je lippen. Je ogen. Je lichaam. Zonder woorden.
Misschien vroeg je om hulp.
Misschien waren we te egoïstisch om dat in te zien.
Te egocentrisch.
Te beperkt.
Duitsland... Gerry, jongen toch.
Vandaag, nee gisteren. Toen heb ik het gehoord. Maandag. 24 december. Rotdag.
Slechte stage. Je beste vriend en ik zouden twee jaar en twee maanden samen geweest zijn.
Je beste vriend... Ik heb hem gedumt. Djeezes, je sprong meteen voor hem in de bres.
Wat deed pijn Gerry? Hebben wij iets gedaan? Heb ik iets gedaan? Heb je een brief voor ons?
Of was je brief er steeds al?
Schreef je ons met je ogen? Je lippen? Je lichaam?
Ik kan me zelfs niet herinneren wanneer ik je het laatst heb gezien.
Was het toen al? Zag ik iets aan je? Of wou ik het niet zien? Zag iemand het?
Is het daarom?
Waarom?
Gerry, zeg waarom!
Gerry, Gerry, Gerry,...
Je naam op papier. Op een scherm. In mijn hart. In ons hart.
Maar Gerry... Gerry Gerry Gerry!
Maak me morgen wakker. Zeg dat het een droom was. Dat ik sliep.
Zeg het me Gerry.
Gerry.
Waarom?
Waarom?
Gerry, voor alle pijnlijke momenten, sorry.
Voor alle leuke momenten, bedankt.
Ik zie je graag. Ook al heb ik het nooit gezegd.
Ik heb je graag.
Of nee. Had.
Nee, ik heb je graag.
Want zelfs een touw kan het niet.
Je koos zelf voor je einde. Maar eindigen doe je niet hier. Eindigen...
We vergeten je nooit.
Ik vergeet je nooit.
Je leeft verder in ons lichaam, onze stamkroeg, ons geheugen, ons hart.
Je bent er niet meer...
Maar je zal er altijd zijn.
Liefs,
Jenny
Gerry,
Jongen, ik zie je graag. Ik heb het je nooit gezegd.
Hebben we mekaar ooit gesproken? Ik bedoel; écht?
Meer dan hallo?
Meer dan hoe is het met je?
Gaat het?
Alles goed?
Je veranderde. Iedereen zag het. En nog steeds zei je niets.
Of wel. Misschien spraken je lippen. Je ogen. Je lichaam. Zonder woorden.
Misschien vroeg je om hulp.
Misschien waren we te egoïstisch om dat in te zien.
Te egocentrisch.
Te beperkt.
Duitsland... Gerry, jongen toch.
Vandaag, nee gisteren. Toen heb ik het gehoord. Maandag. 24 december. Rotdag.
Slechte stage. Je beste vriend en ik zouden twee jaar en twee maanden samen geweest zijn.
Je beste vriend... Ik heb hem gedumt. Djeezes, je sprong meteen voor hem in de bres.
Wat deed pijn Gerry? Hebben wij iets gedaan? Heb ik iets gedaan? Heb je een brief voor ons?
Of was je brief er steeds al?
Schreef je ons met je ogen? Je lippen? Je lichaam?
Ik kan me zelfs niet herinneren wanneer ik je het laatst heb gezien.
Was het toen al? Zag ik iets aan je? Of wou ik het niet zien? Zag iemand het?
Is het daarom?
Waarom?
Gerry, zeg waarom!
Gerry, Gerry, Gerry,...
Je naam op papier. Op een scherm. In mijn hart. In ons hart.
Maar Gerry... Gerry Gerry Gerry!
Maak me morgen wakker. Zeg dat het een droom was. Dat ik sliep.
Zeg het me Gerry.
Gerry.
Waarom?
Waarom?
Gerry, voor alle pijnlijke momenten, sorry.
Voor alle leuke momenten, bedankt.
Ik zie je graag. Ook al heb ik het nooit gezegd.
Ik heb je graag.
Of nee. Had.
Nee, ik heb je graag.
Want zelfs een touw kan het niet.
Je koos zelf voor je einde. Maar eindigen doe je niet hier. Eindigen...
We vergeten je nooit.
Ik vergeet je nooit.
Je leeft verder in ons lichaam, onze stamkroeg, ons geheugen, ons hart.
Je bent er niet meer...
Maar je zal er altijd zijn.
Liefs,
Jenny
Reacties op dit gedicht
| loortje friemeloortje: | Donderdag, februari 27, 2003 18:51 |
| jenny lieve meid tranen in mijn ogen, ik zou willen dat ik je kon helpen je verdriet te dragen, ik zou je willen begrijpen, maar ik kan het niet. weet dat het zijn keuze was, zijn leven. ookal maak jij er een deel van uit, laat zijn deel in jou leven ook niet sterven. als je me nodig hebt, ik ben er voor je! room 116 ps: geen gedicht? dit is een prachtig gedicht. een tekst vol gevoelens! XXX en dikke knuffel Loortje |
|
| Ria Paardekooper: | Dinsdag, februari 25, 2003 22:24 |
| Het heeft me zeer diep geraakt dit gedicht. En ik hoop dat je toch verder kunt met je leven. Blijf aan de mooie dingen denken en de herrineringen die jullie samen hadden. Liefs Ria. |
|
| secret girl: | Dinsdag, februari 25, 2003 21:48 |
| *slik* tog is het mooi ook al is het geen gedicht mij heefft het ook geraakt | |
| vawi: | Dinsdag, februari 25, 2003 21:24 |
| zelden een gedicht gelezen dat me zo hard geraakt heeft sterkte |
|
| arie: | Dinsdag, februari 25, 2003 19:21 |
| Tastbaar is de pijn van je verdriet en maakt jezelf verwijten.. waarom... dat blijft de vraag die helaas nooit mee beantwoord zal gaan worden. Gedenk hem want hij was het waard maar besef ook, hij heeft nu geen pijn meer.... Sterkte Arie |
|
| sweety538: | Dinsdag, februari 25, 2003 19:01 |
| Ik moet toegeven dat dit gedicht mij ook zeker raakt. Of misschien beter gezegd, dat het indruk op me maakt... Ontzettend veel sterkte... veel liefs |
|
| Kim_: | Dinsdag, februari 25, 2003 18:16 |
| Ook wij hebben niks gemerkt...waarom?Hij was zo stil...een stilte die we ontzettend hard zullen missen! | |
| Jeffry: | Dinsdag, februari 25, 2003 16:01 |
| Zijn weg zelf bewandeld met een keuze die alleen de zijne was...sterkte! |
|
| Erna Muermans: | Dinsdag, februari 25, 2003 13:42 |
| sterkte meid Erna |
|
| free: | Dinsdag, februari 25, 2003 09:40 |
| triest... liefs free |
|
| no-name: | Dinsdag, februari 25, 2003 09:15 |
| wow, krijg der helemaal kippenvel van.. sterkte meissie!! dikke kus!!!!!! |
|
| small sea: | Dinsdag, februari 25, 2003 08:43 |
| erg mooi gedicht het raakt me best wel veel sterke liefs joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zoeteke_Nieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||