Die vlinders ...
Dit mag niet, niet opnieuw,
nu niet, nooit niet, niet meer.
Het wordt tijd dat ik mijn wereld vernieuw.
Die vlinders in mijn buik altijd maar weer.
Ik heb altijd van hem gehouden,
maar een vriendschap staat op het spel.
Het gaat niet zoals wij wouden,
maar dat is het leven weet je wel.
En toch zitten die vlinders niet stil,
vrij maar toch gevangen.
Niet zoals ik dat wil,
te groot is het verlangen.
Ik kan hem niet vergeten,
ik kan er niet aan doen.
Ik lijk wel bezeten,
klamp vast aan die ene zoen.
Maar hij is zo onbereikbaar
zo dichtbij en toch ver weg.
Ik ben nu zo breekbaar,
ik heb maar weer eens pech!
nu niet, nooit niet, niet meer.
Het wordt tijd dat ik mijn wereld vernieuw.
Die vlinders in mijn buik altijd maar weer.
Ik heb altijd van hem gehouden,
maar een vriendschap staat op het spel.
Het gaat niet zoals wij wouden,
maar dat is het leven weet je wel.
En toch zitten die vlinders niet stil,
vrij maar toch gevangen.
Niet zoals ik dat wil,
te groot is het verlangen.
Ik kan hem niet vergeten,
ik kan er niet aan doen.
Ik lijk wel bezeten,
klamp vast aan die ene zoen.
Maar hij is zo onbereikbaar
zo dichtbij en toch ver weg.
Ik ben nu zo breekbaar,
ik heb maar weer eens pech!
Reacties op dit gedicht
| NeA: | Zaterdag, maart 01, 2003 14:45 |
| Ja, ik ken dat gevoel... :s Heel herkenbaar gedicht. NeA. |
|
| zonnetje/maantje: | Zaterdag, maart 01, 2003 11:24 |
| mooi maar wel erg! greats and kisses from sarah |
|
| luijkx: | Zaterdag, maart 01, 2003 11:20 |
| heel mooi gedicht, ik dacht even dat het over mij ging, ik herken het, woord voor woord, ik heb een relatie met een vriend van me gehad, en het werkte niet, maar we zijn nu nog steeds hele goede vrienden! sterkte liefs Laura |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *angelke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||