Mijn pijn moet op papier
“Mijn pijn moet op papier…”
En daar is dan weer de leegte
Ik ben er al tijden kind aan huis
Mijn schoenen laat ik bij de voordeur
Alsof ik nooit meer weg zal gaan
En verpulver mijn hart tot gruis
Om hem nimmer meer te vergeven
Het maakt mijn dromen veel te breekbaar
Hoe leeft een mens gevoelloos?
Kan ik de liefde wel weerstaan
Ik lijk even niet aanspreekbaar
Verwonderd schrijf ik zinnen
En ik geef geen moer om artistieke waarde
Mijn pijn moet op papier
Ik schreeuw de letters in de zinnen
Alsof me dat altijd al bedaarde
Zo blijf ik gebroken over
Ik heb mijn pogen reeds veroordeeld
Ze is niet langer hier
Helemaal opnieuw beginnen
Met mijn eigen liefdesleven
als het verkeerde voorbeeld...
Reacties op dit gedicht
| christina: | Maandag, maart 03, 2003 05:41 |
| schrijf maar typ maar en je weet je hoeft maar op mijn raampje te tikken ' dan kan je verder typen liefs en knuffie mam |
|
| Sheena: | Maandag, maart 03, 2003 01:11 |
| je hebt woorden die je op papier zetten kunt, dat is al de helft van het verwerken .. Sheen |
|
| Charissa: | Maandag, maart 03, 2003 00:17 |
| Om door te gaan dus, volgens mij is het bedtijd voor mij grijnzzz... | |
| Charissa: | Maandag, maart 03, 2003 00:16 |
| Ene voet voor de andere zetten werkt meestal het beste om daar te gaan ;-) Knuff van ons |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Basje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||