...Verslaafd...
Je zei het al
in eigen woorden
zoals ik het zie
we zijn verslaafd aan elkaar
het is gewenning
je boeit me
en set me free
de seizoenen sterven
Een voor Een
en nog brand jou naam
vuurrood in mijn hart
jouw stem beroerd mijn snaren
nog net als toen
je beiteld stukjes liefde
in mijn hoofd
hoe kunnen we falen
we willen het niet zien
misschien was het geen liefde
maar een verslaving
is er geen toekomst voor de waarheid
en de liefde bovendien
ik doe alsof ik
niet voelen kan
het snijden en het steken
maar mijn pijn
komt soms even
door mijn muur
het voelen tornt aan mijn vesting
en tracht mij 'huis
te vernielen
maar ik heb de kracht
te weren
met liefde en begrip
geen haat of jalouzie
is groot genoeg
mij of jou te bezeren
ik voer de weemoed af
naar toen
leg mij neer bij het heden
laat de tranen in het verleden
en geef geen ruimte
aan de twijfel
Reacties op dit gedicht
| koelemij,harold: | Donderdag, maart 06, 2003 20:59 |
| Ja zeker DE LIEFDESHYPOTHEKER |
|
| brenn: | Donderdag, maart 06, 2003 19:31 |
| .. ben er helemaal stil van .. | |
| eddy daemen: | Donderdag, maart 06, 2003 10:44 |
| krachtige liefdeshymne mooi free | |
| lani: | Donderdag, maart 06, 2003 09:49 |
| ... geen ruimte aan twijfel... that's the spirit ;) toch blijft er die weemoed he free?! liefs x-x-x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||