verdriet woede bangheid allemaal gevoelens door elkaar
het leven is maar raar
wat moet de mens nou we hebben alleen maar ongeluk
en de mens heeft het daarmee al veel te druk
waarom ben ik ooit op de wereld gezet
ik ben nu alleen maar met mezelf in het verzet
denken aan mijn verdriet probeer ik te onderdrukken
maar dat scheurt alleen maar mijn hart in stukken
sommige mensen hebben mijn leven kapot gemaakt
dat is iets wat me heel hard heeft geraakt
dat mensen het leuk vinden anderen pijn te doen kan ik niet snappen
als ik dat zie zit ik echt naar lucht te happen
van binnen huil ik en ben verdrietig snap niemand dat?
ik ben al het gezeur dus helemaal zat
het gaat om het innerlijk bij mensen
je kunt ver bij mij gaan maar er zijn grenzen
dus mensen neem iedereen zoals hij of zij is
dan doe je mensen veel minder pijn als je het nog nie wis