Stille Uren
In stille uren zit ik voor dit raam
Krijg zoveel te verduren
Toch lees ik vele uren
Soms huil ik tranen met tuiten
Beslaan al m'n ruiten
Emoties komen los
Zie ik geen letters meer
Kippen vel krijg ik bij tal der gedichten
Van mensen, zonder gezichten
Maar met het zelfde doel
Het uiten van gevoel
Dat is waar het hier om gaat
Begin maar eens, het is nog niet te laat
In stilte te genieten van al dat moois
In eenzaamheid geschreven
In eenzaamheid voltooid
In eenzame voldoening
het geeft een goed gevoel
Onzeker van het weten
Onzeker van de grens
Een ding weet ik zeker
Ik voel me nog altijd mens