Lees dit a.u.b. - hemel -
HEMEL
Terwijl de dood het land bedierf,
De stichters met de vijand heulden,
En schepsel voor schepsel stierf,
Ondergegaan door hun eigen creatie.
Stormen raasden over eens levend land,
Waar geraamtes der tijden wegzinken,
Dat in oude tijden koos voor de verkeerde kant.
Ziel in allerijl verloren.
Geest uit stof getrokken,
Een wachter herrijst.
De dood heeft geprobeerd hem te lokken,
Maar immer kansen worden geboren.
In de grote hemel waar sterren huizen,
Heeft men de ziel weer gevonden,
Drijvende stukken leven die voorbij suizen,
Alles in elkaar gesmolten.
Waar gras uit steen kan verschijnen,
Gras dat zingt met de wind,
Dat nooit met de dood mee zal verdwijnen,
Als brood voor het leven.
Waaruit helder water te voorschijn komt,
Bloed dat nimmer opdroogt,
De klaarste en heiligste beekjes vormt,
Bulderend geraas over de eeuwige afgrond.
Een drijvende rots beneden aan de maan,
Soberheid aan de geringste zorgen,
Waar schaarse bomen in harmonie staan,
Vruchten met de woorden van de sterren.
Een massieve kleine tempel op gebouwd,
Stralend wit marmer,
Waar men in het midden alles beschouwd,
Een stukje zon temidden van het allen.
Waar zielen en geliefden elkaar ontmoeten,
Op slechts zo’n kleine plaats,
En waar ze met schuifelende voeten,
Knielen voor wat hen daar bracht.
-------------------------------------------
Wil je a.u.b. een reactie geven op dit gedicht?
Terwijl de dood het land bedierf,
De stichters met de vijand heulden,
En schepsel voor schepsel stierf,
Ondergegaan door hun eigen creatie.
Stormen raasden over eens levend land,
Waar geraamtes der tijden wegzinken,
Dat in oude tijden koos voor de verkeerde kant.
Ziel in allerijl verloren.
Geest uit stof getrokken,
Een wachter herrijst.
De dood heeft geprobeerd hem te lokken,
Maar immer kansen worden geboren.
In de grote hemel waar sterren huizen,
Heeft men de ziel weer gevonden,
Drijvende stukken leven die voorbij suizen,
Alles in elkaar gesmolten.
Waar gras uit steen kan verschijnen,
Gras dat zingt met de wind,
Dat nooit met de dood mee zal verdwijnen,
Als brood voor het leven.
Waaruit helder water te voorschijn komt,
Bloed dat nimmer opdroogt,
De klaarste en heiligste beekjes vormt,
Bulderend geraas over de eeuwige afgrond.
Een drijvende rots beneden aan de maan,
Soberheid aan de geringste zorgen,
Waar schaarse bomen in harmonie staan,
Vruchten met de woorden van de sterren.
Een massieve kleine tempel op gebouwd,
Stralend wit marmer,
Waar men in het midden alles beschouwd,
Een stukje zon temidden van het allen.
Waar zielen en geliefden elkaar ontmoeten,
Op slechts zo’n kleine plaats,
En waar ze met schuifelende voeten,
Knielen voor wat hen daar bracht.
-------------------------------------------
Wil je a.u.b. een reactie geven op dit gedicht?
Reacties op dit gedicht
| Freyja: | Woensdag, juli 28, 2004 12:26 |
| de dood bederft het land niet de mensen doen dat..... | |
| ZoNnEtJe !!xxx: | Zondag, maart 16, 2003 13:55 |
| noemt gij echt ayla, ik ook dee naam komt ge ni veeltegen hè |
|
| koelemij,harold: | Vrijdag, maart 14, 2003 21:50 |
| het is wat plat maar je krijgt van mij een bos veren in je bips sjappo ayla |
|
| Georgina: | Vrijdag, maart 14, 2003 16:57 |
| Als je dit leest terwijl je bang bent voor de dood, zijn je angsten zo verdwenen! Dit is echt prachtig geschreven. Kus, Georgina. |
|
| pramodah: | Vrijdag, maart 14, 2003 15:15 |
| ik kan alleen maar goedkeurend je knikken......want ik ben met stomheid geslagen bij die pracht........... | |
| DrieGeetjes: | Vrijdag, maart 14, 2003 15:03 |
| Das een goed geschreven gedicht, Ayla. Vooral de laatste zin van de laatste strofe sprak mij aan. [.... Knielen voor wat hen daar bracht. ....] Het (eigen)leven in al haar facetten. (lees: eigen geloof/liefde). Nogmaals goed geschreven, met veel beelden die tot de (eigen) verbeelding spreken. *knipoogie* Jo. ;o)x |
|
| lani: | Vrijdag, maart 14, 2003 13:38 |
| alles zie ik voor me, je hebt dit prachtig omschreven!!! x-x-x |
|
| waterval: | Vrijdag, maart 14, 2003 13:29 |
| negen strofen dat is een héle hap, maar het zijn wel héél bijzondere beelden die je beschrijft..... héél mooi...... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ayla | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||