Oorlogskind
De oorlog is voorbij
Maar waar is mijn leven?
Mijn mama en mijn papa
Zijn aan de dood gegeven
Mijn vriendjes kwijt
Geen plek meer om te schuilen
Ik voel me leeg,
Gerimpeld en volwassen
M'n teddybeer in mijn armen,
De enige die mijn hart nog kan verwarmen
Een ander land,
Waar vrede heerst
En iedereen is bij
Maar ik...ik zit nog opgesloten
In dat verdriet van mij
Helpende handen van mensen om me heen
Maar ze begrijpen het niet
Niemand niet
Het eeuwige verdriet
Alleen ik...en m'n teddybeer.
Maar waar is mijn leven?
Mijn mama en mijn papa
Zijn aan de dood gegeven
Mijn vriendjes kwijt
Geen plek meer om te schuilen
Ik voel me leeg,
Gerimpeld en volwassen
M'n teddybeer in mijn armen,
De enige die mijn hart nog kan verwarmen
Een ander land,
Waar vrede heerst
En iedereen is bij
Maar ik...ik zit nog opgesloten
In dat verdriet van mij
Helpende handen van mensen om me heen
Maar ze begrijpen het niet
Niemand niet
Het eeuwige verdriet
Alleen ik...en m'n teddybeer.
Reacties op dit gedicht
| Tom de Vries: | Woensdag, september 14, 2005 06:18 |
| mooi geschreven... liefs Tom |
|
| Worteltje: | Maandag, september 22, 2003 11:17 |
| Een treurig dichie, maar ik vind het schitterend onder woorden gebracht. Heel veel sterkte Worteltje |
|
| SatansBlackRose: | Donderdag, maart 20, 2003 20:33 |
| Triest...en helaas ook waar... kinderen zullen altijd de grootste slachtoffers blijven... | |
| anne(14): | Donderdag, maart 20, 2003 20:24 |
| *slik* ik heb tranen in me ogen, zo mooi gedicht. En over zoveel jaar zal het nog steeds zo zijn... Heel mooi verwoord! Dikke kus Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kato | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||