ik wil alleen maar bij je zijn
de hemel toonde scheuren
in het blauw geworden grijs
in de draagkracht van illusies
versmolten ruzies
tot een sterfelijke wijs
de wind verjoeg de flarden
trilde naar een ondertoon
en de sluiers van onthulling
lagen zonder eindvervulling
als een wanhoop rond mijn troon
maar jij
jij zag de klanken
onverloren
streelde tranen tot een doel
maakte grijsheid blindgeboren
zonnestralen
tot gevoel
de uren duren
langs kwetsuren
de dagen vragen
nieuw aanschijn
de warmte zal ons verder dragen
ik wil alleen maar bij je zijn
in het blauw geworden grijs
in de draagkracht van illusies
versmolten ruzies
tot een sterfelijke wijs
de wind verjoeg de flarden
trilde naar een ondertoon
en de sluiers van onthulling
lagen zonder eindvervulling
als een wanhoop rond mijn troon
maar jij
jij zag de klanken
onverloren
streelde tranen tot een doel
maakte grijsheid blindgeboren
zonnestralen
tot gevoel
de uren duren
langs kwetsuren
de dagen vragen
nieuw aanschijn
de warmte zal ons verder dragen
ik wil alleen maar bij je zijn
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||