Zo klein nog,zo onwetend..
Zo onschuldig zo lief..
Maar toch zijn hartje vol verdried..
niet weten hoe hij zich moet uiten..
Het niet durven uitdrukken..
En achter zijn zieltje zit te verschuilen..
Soms met boosheid en verdried en veel wrok..
Reageert hij heel agresief en daarna toch heel geschockt..
En dan kijkt hij me aan met zijn betraande oogjes..
En zie hem gewoon afvragen..Waarom doe ik nou zo??
Het toekijken doet me zoveel pijn..
Maar wil dat hij weet ..dat ik er altijd voor hem zal zijn..
En dat dan niet met zijn hartje vol verdried..
Maar met de warmte en liefde dat hij nu echt verdiend!!!!!!!