verloren in de wind
Verloren in de wind
Als ik om me heenkijk
Verdronken landerijen
Sloten tot de rand
De pas geploegde akker
Vormt een triest contrast
Zwanger van het water
Allemaal overlast
De wind belaagt de wolken
Scheurt ze wilt uiteen
Het blauw komt tevoorschijn
Aarzelend
Pluizen wit vormen het beeld
Geschetst door de natuur
Alles vol van eenvoud
Sober, puur.
Ik zie de contrasten
Als een film om me heen
De hele polder rondom,
Is van mij alleen.
Arie 05-02-2001
Reacties op dit gedicht
| catharina: | Donderdag, februari 08, 2001 01:50 |
| die was van mij arie sorry had niet gezien dat ie mn nam niet vast had gehouden.... liefs cath |
|
| : | Donderdag, februari 08, 2001 01:48 |
| in 1 woord zaaaaaaaaaaaalig!!!! | |
| poema: | Dinsdag, februari 06, 2001 22:40 |
| Heerlijk om te lezen. Groetjes, poema. |
|
| pramodah: | Dinsdag, februari 06, 2001 12:50 |
| dit gedicht doet me al verlangen naar de tijd dat ik weer naar nederland kom..... | |
| Firebolt: | Dinsdag, februari 06, 2001 08:48 |
| Arie.... het is een genot dit soort gedichten van jou te lezen.... werkelijk prachtig...!! | |
| car: | Dinsdag, februari 06, 2001 07:40 |
| Lieve Arie... op die natuursfeerplaatjes heb jij een patent he....jij je fiets en de polder.....als een eenheid...heerlijk liefs car |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||