Ik ben een vreemd individu.
Ik wou altijd al iets zijn,
wat ik werkelijk niet ben.
Zoals een elf,
of magische krachten hebben.
En dat is nog niet veranderd nu.
En dat vind ik soms wel fijn.
Want dan denk ik dat ik me niet ken.
Dan ben ik niet mezelf,
dan kunnen mijn zorgen wegebben.
Ben ik raar,
of doen meerderen dit?
Soms eens schuilen achter een onmogelijkheid.
En denken aan iets fijn,
maar ongrijpbaars.
En toch is er een maar.
Dat er iets fout zit.
Dat alles werkelijkheid lijkt,
iets groot maar toch weer klein.
Iets vol maars.
Ik leef in een wereld,
dat ik zelf heb gecreƫrd.
Vanaf de dag dat ik dat wou.
En als ik nu wil ontsnappen,
zal dat een aanpassing vragen.
Alles is zo geregeld,
dat het me deert,
als ik er van afstap nou.
Ik wil de realiteit snappen,
maar dat duurt waarschijnlijk nog dagen.