....Van Haar
IJzer blonk van het zilveren lemmet
De dood was te ruiken, bloed te vers
Het leven had de dag vaarwel gekust
Het bed der eeuwige slaap opgezocht
De drang naar einde was te groot
Het begin in een doolhof weggestopt
Wegen liepen over in lege ogen
Die vervlogen tijd weder zagen
Rode lippen nog zoekend naar
Wat eens van het leven was geweest
Het kussen bezaaid met laatste tranen
Bloed dat troostende ogen nimmer vond
Reacties op dit gedicht
| wil melker: | Vrijdag, april 04, 2003 20:34 |
| lenore, iedereen speelt weleens met het mes met de gedachte alleen het wachten duurt gelukkig levenslang. de sfeer raakt Liefs wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2003 | ||
| Thema's: | ||