het lachen verleerd (warchild)
wanneer mijn ogen
vallen
over de puinhopen
voortdurende angst
mijn hart
lijkt te verstenen
en mijn hoofd
het waarom
niet begrijpen kan
hoe vind ik
dan ooit
mijn lach terug?
4-4-2002
Reacties op dit gedicht
| maneschijn: | Woensdag, juni 18, 2003 21:30 |
| moeilijk.. maar het kan.. ook voor warchildren... als ze voldoende liefde krijgen... prachtgedicht van een prachtmeid.. heel gevoelig! |
|
| Robski: | Zaterdag, april 05, 2003 19:59 |
| met knuffeltjes ;) *knuffff* groetjes, rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~golfje~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2003 | ||
| Thema's: | ||