SAFFIER
SAFFIER
Het klimmen van de dagen
Het winnen van het land
En de rivieren spoelen het weg
Mijn land
Mijn verleden
Op de bodem van de stroom
Staan nog de hoefsporen
Verroest, als een werktuig te lang vergeten
Ween niet.
Ween niet, Saffier
Uit het as zul je verrijzen, als uit de getijden van de akkers
En mij vervoeren, mijn Pegasus
Naar de wolken
de hemelse weiden
Het keren van de seizoenen
zal ons gezelschap zijn
En je witte neus zal blijven bekoren
Mijn kinderen
Mijn voorvaderen
Nu mijn manen achter mij aanhollen
Als de jouwe, van eclips tot eclips.
Als een kind rij ik, een kind, Saffier
Op dezelfde gedachten
Jij mens, ik dier
Reacties op dit gedicht
| artemis: | Dinsdag, april 08, 2003 19:59 |
| mooi! ik sta verbaast... gelijk met fire liefs, anneleen |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, april 08, 2003 16:24 |
| En ik hol achter Firebolt aan, zinnestrelend mooi, | |
| Laurens Windig: | Dinsdag, april 08, 2003 12:45 |
| Prachtig echt! en schitterend stuk werk om trots op te zijn! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antares | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2003 | ||
| Thema's: | ||