Ik weet niet wat het betekent dat ik zo droevig ben.
Een sprookje uit vroeger tijden wil maar niet uit m'n hoofd.
De nacht is koel, de duisternis komt
en zachtjes stroomt de Rijn.
De top van de berg schitterd in da avondzonneschijn.
Misschien is het de nacht waarvan ik zo bang ben.
Alle herinneringen komen weer naar boven.
Het afscheid van een vriend.
Iemand die ik kon vertrouwen,
iemand die om me gaf...
Nu zijn het enkel nog herinneringen.
Herinneringen aan mijn vriend...