vanbinnen
Ik zag een zonnestraal
en moest huilen
Ach kon ik maar terug
in je armen schuilen
Jij bent mij vergeten
ik jou niet
Hij toverde een lach
vanbinnen voelde ik verdriet.
en moest huilen
Ach kon ik maar terug
in je armen schuilen
Jij bent mij vergeten
ik jou niet
Hij toverde een lach
vanbinnen voelde ik verdriet.
Reacties op dit gedicht
| artemis: | Donderdag, april 10, 2003 22:00 |
| nou, wim heeft het weer eens gezegt. het is toch een echte schat ;-) liefs, anneleen. |
|
| Cammeke: | Donderdag, april 10, 2003 10:22 |
| Wauw, hier word ik echt stil van. Iets waarvoor ik 20 regels voor nodig had, vat jij perfect samen in je gedicht. Prachtig gedaan meid, echt waar. Kuzz, Carmen |
|
| Wim Meeus: | Donderdag, april 10, 2003 00:36 |
| Op een dag komt die lach ook jou weer tegemoet ... Ik vond het fijn en heb graag naar je geluisterd. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
| The Wizard Of Lightning: | Donderdag, april 10, 2003 00:22 |
| Wiz | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2003 | ||
| Thema's: | ||