Grijs witte vleugels
Grijs witte vleugels
Overschaduwen de glans van innerlijk tranen
een diep weemoedig snikken
Gevangen in doelloos bewegende lippen
Een beroerd en kloppend hart
nijpend tussen vergeven boezems , geen
wezenlijk teken op lentebloesems
zwaar, geleden, zuchten
dwarrelen als een gevallen blad
ongekend is de diepte van de smart
emotie sleept haar kommer over sombere wegen
één doel, blijven streven naar het hervinden
van de verloren zegen,
Kleur en pure betekenis in het leven
Overschaduwen de glans van innerlijk tranen
een diep weemoedig snikken
Gevangen in doelloos bewegende lippen
Een beroerd en kloppend hart
nijpend tussen vergeven boezems , geen
wezenlijk teken op lentebloesems
zwaar, geleden, zuchten
dwarrelen als een gevallen blad
ongekend is de diepte van de smart
emotie sleept haar kommer over sombere wegen
één doel, blijven streven naar het hervinden
van de verloren zegen,
Kleur en pure betekenis in het leven
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Vrijdag, april 11, 2003 10:26 |
| Indrukwekkend. | |
| Sheena: | Donderdag, april 10, 2003 23:39 |
| oef .... zakt ff stilletjes en sprakeloos nvan haar stoel ... treurig melancholiek, maar die vleugels voegen er voor mij toch een zeeempje hoop aan toe ;-) Sheen |
|
| Rep: | Donderdag, april 10, 2003 22:08 |
| *slik* geraakt door een ziel... Rep |
|
| koelemij,harold: | Donderdag, april 10, 2003 20:40 |
| dieptes zijn om het klimmen te leren hoogtes zijn om te kunnen abseilen in je hart en zo blijft alles in balans Har ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2003 | ||
| Thema's: | ||