Waarom heb jij ons verlaten?
Hadden wij niet gewoon kunnen praten?

Een afscheidslid van Phil Collins hard aan.
"If I see you in heaven" hoor ik door mijn hoofd gaan.
Ogen zijn rood en tranen biggelen over mijn wangen.
Ik zie je terug in de St.-Gregorius gangen.

Het is nu ruim 13 jaar geleden.
Jij boven en ik beneden.
Samen op de trap.
De geboorte van onze vriendschap.

Samen op het St.-Gregorius gezeten.
Jij was van muziek bezeten.
Samen in twee verschillende koren gezongen.
Zo werd de kerkelijk liturgie bezongen.

Samen in de zon in Nederland fietsen.
Of gewoon genieten en lekker nietsen.
In de kroeg even lekker iets drinken.
Onze gedachten laten bezinken.

We konden serieuze gesprekken voeren.
Andermans harten beroeren.
Jij stond altijd voor de zwakkeren klaar.
Je maakte dat kenbaar met een liefdevol gebaar.

Samen bij het Nederlandse Rode Kruis.
Maar jij voelde je daar niet echt thuis.
Jij moest hard werken en leren.
Dit was moeilijk met het Kruis te combineren.

Het is nu te laat.
Eigenlijk zijn wij niet eens uitgepraat.
Jij bent koud, stil en je hebt geen leven meer.
Dat wij niet normaal dag hebben gezegd, doet mij zeer.

Ik heb fouten gemaakt tegenover jou en in mijn leven.
Ik hoop dat jij mijn koppigheid zult vergeven.
Maar dwing mij niet 11 jaar vriendschap te vergeten.
Mijn hart is vol verdriet en opengereten.

Jij hebt ons verlaten op een manier dat ons allen raakt.
Jij bent volwassen en hebt zelf die keuze gemaakt.
Persoonlijk kan ik het nauwelijks bevatten.
Je werd immers omringd door schatten.

Graag zou ik je gedachten willen lezen.
Of simpel weg nog één keer bij je wezen.
Toch wil ik je als vriendin voor de laatste keer toespreken.
Een wens over je uitspreken.

Ik hoop dat jij nu die rust en liefde mag vinden.
Omhelst mag worden door diegene die jij het meest beminden.
Dat jij vrolijk en gelukkig mag zijn,
een leven na de dood zonder angst, zorgen en pijn.

Het is nu aan mij om dag te zeggen.
Je te omhelzen en geluk toezeggen.
Ik zal de mooie herinneringen opbergen in mijn hart.
Tot wij elkaar zullen zien, houd ik die momenten apart.

Zomaar een vriendin,
C.Hoekstra