Weg van jou
De schaamte is weg
maar er rest mij nog de eenzaamheid
weg van jou.
Gedachtes tollen in m'n hoofd
van jaren terug en van
vanmorgen vroeg. Verdrijf me
uit je leven, maar niet uit je hart.
Het leven blijft toch zwaar.
Weg van jou
is een weg zonder begin
of eind. Hoe dan ook
ik moet huilen als ik aan je denk.
Ik ben op weg verdwaald
want weg van jou
is weg van mezelf.
Reacties op dit gedicht
| Myrte77: | Donderdag, april 22, 2004 13:35 |
| "Pfffff......." Moet even heel diep zuchten... Precies waar ik in mijn leven ben... |
|
| YaSmin**TeSoRo**: | Zondag, april 13, 2003 15:08 |
| heeel mooi geschreven..sterkte ermee..En onthoud dat je pas liefde kan geven en krijgen als je van jezelf houd en het geluk zit in je diepste zelf!!!kusss yasmin.. | |
| Merel Sophie: | Zaterdag, april 12, 2003 19:37 |
| You impressed me! Heb ook heel erg het gevoel dat dit gedicht over mij gaat..ppf. Ik lees je nog wel eens, liefs Merel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2003 | ||
| Thema's: | ||