AFSCHEID
2001 februari een redelijke mooie dag
door mijn werk kwam ik met haar in contact,LEIDY'
zij werd bij mij in de bus ingedeeld
een rustige licht verstandelijke gehandicapte vrouw
de eerste week verliep rustig
de tweede week kwam er lossigheid in haar houding
de derde week was het ijs gebroken
elke dag ging zij met mij mee
ik bracht haar van haar werk naar haar woonvorm
wij overwonnen elkaars vertrouwen
zij dat ik haar vaste chauffeuse werd
en ik dat zij een spontane lieve vrouw was
met altijd een glimlach op haar gezicht
maar achter die glimlach ging veel verdriet en ellende schuil
zij begon door het vertrouwen wat er groeide mij te vertellen
ik heb haar mijn belofte gedaan en het blijft onder ons
het groeide en groeide het contact
zij genoot er met volle teugen van
ik heimelijk stil en intens blij voor haar
zo had veel achter de glimlach verborgen
in deze 2 jaren kwam er veel uit
en zij ging verhuizen en ging uit mijn vervoer
maar haar verhuizing bracht 1 geluk mee
zij kwam in een woonvorm bij mij in de buurt
dus ik bezocht haar met regelmaat
zeer veel gelachen net pubers ondanks onze leeftijd
maar ik had zo iets wat maakt het uit
haar verdriet werd groter
haar verhuizing was geen succes
zij had er een erge hekel
ondanks de goede verzorging
vorig najaar kreeg een verkeerde mededeling van een ziekenhuis onderzoek
weer in elkaar geslagen
met vallen en opstaan kwam zij weer terug
mijn bezoeken bleef ik trouw doen
want onze band was steeds sterker geworden
en dit voorjaar ging het goed vooruit
tot 3 weken terug kom ik op bezoek en doe wat spelletjes met haar en medebewoners
een goed vooruit zicht mijn LIEDY knapte op
tot dat er vanmiddag 13 april 2003 werd gebeld van de woonvorm
met de mededeling het ging niet goed met LEIDY
een uurtje later ik wilde naar haar toegaan was LEIDY al mij voor gegaan
ik weet mij nu even geen raad en ben bedroefd
wat soms een vrienschap niet betekenen kan
en zie hoe deze is ontstaan
maar mijn belofte aan LEIDY blijf ik trouw vast houden
haar problemen zijn nu alleen nog bij mij
en het afscheid verwerk ik op mijn eigen manier
dat ik nu mag hopen dat LEIDY een goede thuis reis heeft
ik zal nog vaak aan onze dagelijkse ritten met de bus denken
maar zij is nu uit haar lijden verlost
ondanks zoveel beperkingen nog optimistisch
en alles door gestaan helemaal alleen
dan kan ik nu alleen nog maar zeggen
mijn lieve LEIDY vaarwel en een goede thuiskomst
jij zult in mijn herinnering blijven tot in eeuwigheid
dan rust jij nu maar uit jij hebt het verdiend
LEIDY VAARWEL
dit is een zo in mij opgekomen verhaal nadat ik telefonisch te horen kreeg vanmiddag dat zij plotseling was overleden,mijn leidy uit mijn eigen busvervoer.
yvonne ooms
artemis: | Zondag, april 13, 2003 20:07 |
mooi! inderdaad zoveel liefde en respect... sterkte! en ze zal met een glimlach haar leven hebben gegeven! denkend aan die leuke momenten met jou... liefs, anneleen |
|
lonely: | Zondag, april 13, 2003 19:55 |
Wat kan ik hier nog op zeggen Woorden schieten me nu te kort Heel veel sterkte |
|
christina: | Zondag, april 13, 2003 19:16 |
ik krijg kippevel bij het lezen van jou verhaal... zoveel liefde en respect voor haar geestelijk zwak begaaft ... mijn schoonzusje was geestelijk gestoort zoals ze dat noemen in de volksmond... ze werd maar 33 jaar helaas ... ook zie ik dagelijks mijn vriendinnetje van hier naast ze is dertig nu ..als ze naar wat ze noemt haar werk gaan...ja ik snap je het is een gemis van een mens heel onbeschrijvelijk maar jij hebt het hier neergezet en hoe prachtig | |