Een stukje stengel van een bloem
was ik niet
nimmer kletste de regen op mijn blad
ach deze nacht was er maar een
die rook aan mij en dat was jij

Een stukje stengel van een bloem
was ik niet
duizenden ogen had ik
al gezien van jong tot oud

Maar nimmer waren er
van die mooie als die
van jou

Zo sprankelend als
een bruisend watervalletje
kletterend langs  het bosrand
waar paardebloemen
glinsterde in de zon

Een stukje stengel van een bloem
was ik niet
dagenlang troosde ik
mij aan de muziek en je
woorden op het vergeelde papier

Wat waren de momenten
toch mooi toen
je me kuste
net een vogel uit het paradijs
zo zachtjes beroerde je mijn lippen

Een stukje stengel
van een bloem
was ik niet
geen bladzijde uit je boek 

Ach de herinneringen
toen we jong waren
en samen speelde
deden mijn hart zingen
van vreugde

Een stukje stengel
van een bloem
was ik niet

Nachtenlang heb ik 
het stof  van je lichaam
geveegd
hopende dat de smaak
van jasmijn en klaverhoning
ooit weer een keer mijn
lippen  zullen strelen