Re: automotulatie
Re: automotulatie
Gesloten,
een dicht mysterieus boek.
Weggekropen,
in een donkere hoek.
Niet durven spreken,
waar woorden moesten worden gezegd.
Geen luisterend oor,
op tijden dat er in openheid iets werd gezegd.
De openheid die ik hier vind,
is op een manier erg beangstigend.
Heb misschien zelf te lang,
alleen in het donker rond gerend.
19 - 04 - 2003
~Miriam~
Reacties op dit gedicht
| koelemij,harold: | Zaterdag, april 19, 2003 23:42 |
| Mir voel je thuis en veilig har |
|
| *A Shy Girliej*: | Zaterdag, april 19, 2003 22:49 |
| Herkenbaar.. Mooi omschreven :) ~XxX~ Shy, |
|
| Robski: | Zaterdag, april 19, 2003 19:42 |
| Ook al is het beangstigend en eng, hoe er hier over gesproken wordt.. Misschien is het je kans om er eens over te gaan praten.. te beseffen dat je eindelijk gehoor gevonden hebt bij anderen.. nu is het enkel aan jou of je het aandurft.. maar niemand dwingt je dus.. ga ervoor zou ik zeggen.. en laat los wat je los wilt laten.. sterkte, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2003 | ||
| Thema's: | ||