Mijn echte ik.
Ik ben niet wie ik ben,
maar niemand die dat weet.
Niemand die ik ken,
weet hoe ik eigenlijk heet.
Ik ben niet waar ik sta,
maar niemand die dat ziet.
Ik loop mijn dromen achterna,
loop weg van al mijn verdriet.
Ik denk niet wat ik zeg,
maar niemand die dat gelooft.
Mijn woorden zijn ver weg,
ze hebben me van mijn vrijheid beroofd.
Ik zing niet de geschreven noot,
maar niemand die dat hoort,
eigenlijk ben ik al weken dood,
naar een plaats waar niemand me stoort.
(Maar niemand die DAT weet).
Reacties op dit gedicht
| IllyTje: | Zondag, april 27, 2003 20:29 |
| Ik vind mijn eigen daar ook in terug maar khad niet de juiste woorden om het in een gedicht te zetten. Mooi gedaan echt waar. ~~~~~~~~~Knuffie~~~~~~~~~~ |
|
| Anastacia: | Donderdag, april 24, 2003 18:15 |
| realiteit kwijt? Wees dan alsjeblief toch jezelf in je gedachten en je schrijven;Dat neemt niemand je af.En dat is belangrijk.Droom maar van je eigen eiland ,ook ik heb er zo eentje groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cammeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2003 | ||
| Thema's: | ||