Naar de mooie blauwe hemel
zou ik willen zweven,
om daar op een wolkje te zitten
en even neer te kijken op
het aardse stilleven.
Samen met alle anderen keek ik dan in
het rond,
tot dat plotseling me iemand vroeg
wat ik eigenlijk van deze
wereld vond.
Ik schudde verdrietig mijn hoofd,
" en zei "
soms voel ik me in deze wereld
als verdooft.
Liefde, zo van korte duur
vriendschap heel zeldzaam,
veel tranen zoals druppels regen
tegen het raam .
Ze keek me met een warme
glimlach aan en nam mijn hand,
" en zei "
Maak je maar geen zorgen,
de maan weerspiegelt altijd de komst
van een nieuwe morgen .
leen baert: | Zondag, april 27, 2003 20:25 |
zeer mooi!!!!!!!!!!!!!!! lieve knuf tina |
|
eclips: | Zondag, april 27, 2003 17:19 |
dat is zeker waar.. je komt er wel je bent ene pracht van een vrouw;-) liefs eclips xxx |
|
tom buls: | Zondag, april 27, 2003 16:00 |
prachtig geschreven. echt waar. zeker de laatste strofe die het gedicht een hele diepgang geeft. | |
Evy*: | Zondag, april 27, 2003 15:58 |
heel mooi geschreven, ben er eventjes stil van geworden Knap, Evy |
|
Auteur: knufbeertje01 | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 27 april 2003 | ||
Thema's: |