Voor Winnie
Je had het moeilijk
Je had zo'n zeer
Het werd je teveel
Leven wou je niet meer
Mij en vele andere
laat je achter
We hebben veel verdriet
Maar de dood was machtiger
Wat moet ik zonder je
Je was een grote steun
Ik hou van je, dat heb ik gezegt
Was het niet vaak genoeg??
Ik geef mezelf een dreun
Ik mis je nu al
Vanaf de dag vandaag
gaat mijn leven zo traag.
Ik weet het niet meer
Alles gaat aan me voorbij
Alles doet zeer
Het leven zonder jou,
heeft ook geen zin meer voor mij.
Ik hou zoveel van je..
Ik zal je in ieder geval nooit vergeten
Je blijft bij me waar je ook bent..
**Dit gedicht is voor winnie, die ons helaas 04-05-03 heeft verlaten.**
Reacties op dit gedicht
| artemis: | Zaterdag, mei 10, 2003 14:09 |
| *schrik ik hier even, toch niet de winnie die ik ook ken?* sterkte! |
|
| *elycia*: | Vrijdag, mei 09, 2003 14:23 |
| gecondoleerd.... schrik er wel van.... zomaar verdwenen, zoveel betekent, zo onbegrijpelijk het leven is zo mooi maar het verdriet was te groot om het mooie leven te zien ze heeft gekozen voor een oplossing om haar verdriet te stillen de verkeerde helaas.... heel veel sterkte, en het ligt jou nu zeker ook heel erg zwaar. maar meissie, onthoud, ik ben er voor je. en waag het niet om mij te verlaten... sterkte.. kus |
|
| Hans Winter: | Donderdag, mei 08, 2003 14:08 |
| te moeten leven met een dode in je hoofd, die niet meer heeft geloofd dat het met haar zorgen om zich te blijven vinden en de jouwe geborgenheid biedend om de hare ooit beter zou voelen, maakt je bede gebonden aan dit starre moeten weten, raakt je in je trouw, verward zonder houvast nu, is van dit rouwen zelf het sterven zolang als het zal duren ondergaan en nog niet inzien hoe je daaruit ergens op moet staan.< |
|
| bunnie: | Donderdag, mei 08, 2003 10:05 |
| ik krijg een brok in mijn keel bij het lezen van dit.... dat het echt zover moet komen dat mensen zich zelf het leven ontnemen.... ik wil je condoleren en heel veel sterkte en kracht toewensen.... veel liefs en een knuffel van bunnie |
|
| Lifeje: | Donderdag, mei 08, 2003 00:09 |
| Gecondoleerd meis een heel groot verlies een zo dierbare te moeten missen. Welk een pijn geeft het de achterblijvers. Welk een onzekerheid. Meis pas op, laat jezelf niet zinken. De tijd is zwaar nu, de pijn groot. Je zult al je kracht en energie moeten gebruiken. Steun op ons allemaal, hier en op msn. Wij willen er voor je zijn. Liefs en heel veel sterkte Marjan |
|
| Luuk: | Woensdag, mei 07, 2003 23:51 |
| Gecondoleerd meid :'( ** knuffel ** |
|
| Luuk: | Woensdag, mei 07, 2003 23:42 |
| Je hebt het me toenstraks al verteld, maar nu rolt er toch een traan over m'n wang... Toen ik net het gedicht van meisjetemin las begon ik me af te vragen, wat nu beantwoord wordt, of jij toenstrax dezelfde bedoelde... Erg treurig om te moeten horen dat ze geen uitweg meer zag... Helaas is dit niet de oplossing van je problemen, je scheept anderen met nog meer problemen en schuldgevoel op... wat blijft er dan nog over van wat allemaal zo mooi kan zijn op deze wereld. Ik ben |
|
| boom: | Woensdag, mei 07, 2003 23:31 |
| dag mooi blaadje, gecondoleerd. ik hoop dat je uit het verlies toch kracht kunt halen. ik leef met je mee en zal een extra kaarsje branden. liefs van de boom. ik hou van je Anneke, echt. heel veel sterkte. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||