Het onbereikbare
Het onbereikbare
Langzaam reik je je armen,
naar iets wat onbereikbaar is.
Langzaam reik je je armen,
want er is iets wat je mist.
Langzaam strek je je uit,
om nog verder te kunnen reiken.
Langzaam strek je je uit,
misschien dat je het zo wel kunt bereiken.
Het onbereikbare leven,
waar je maar geen grip op kunt krijgen.
Het onbereikbare leven,
onbereikbaar voor jou,
dus probeer je het dood te zwijgen
17 - 05 - 2003
~Miriam~
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Maandag, mei 19, 2003 17:09 |
| Ik zie het rekken, je maakt het spannend. Vreemd einde. | |
| Iejoor: | Zaterdag, mei 17, 2003 20:40 |
| Het zwijgen doorbreekt de stilte... Liefs. |
|
| lovegirl: | Zaterdag, mei 17, 2003 20:09 |
| heel mooi geschreven hoor liefs lovegirl. |
|
| Aessedai: | Zaterdag, mei 17, 2003 19:59 |
| onbereikbare leven mooi diepzinnig Aessedai |
|
