zand en zonderling verdriet
een dag aan zee: zand, en zonderling verdriet
geen dag leek zo eindeloos broos
toen je dromen bouwde, met zand
en schepjes fantasie. geen dag
voelde zo scherp als nu, zie
het water met schuimbekkende lippen
het wier dat rond je voeten wart -
hoe je, vandaag, de pijn durft uit te lijnen
daar waar je eens de dagen schiep, waar nu
de toekomst aan je voeten ligt en knarsend
tussen je tenen, dromen en leven verdwijnen -
geen dag nog zal een eenzame meeuw
zich voeden met zonderlinge korrels verdriet
nu je, eindelijk, zacht je hoofd buigt en ziet
hoe toekomst de dagen uit je ogen zuigt
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||