SPIEGELBEELD
SPIEGELBEELD
Op mijn tocht als blinde
zie ik het meeste met lede ogen aan
terwijl mijn gemoed
zich ondertussen vult
zonder tranen ga ik
als een kreupele doofstom voorbij
aan de schreeuw van stilte
die me maant te staan
eet ik me dik aan de leegte
tot mijn genoeg het tekort is
van de ander dat ik verspil
zonder het berouw van de zondaar
die ik vermijd in de spiegel
terug te zien als een mens
omhul ik mij met een mantel
van woorden.
Op mijn tocht als blinde
zie ik het meeste met lede ogen aan
terwijl mijn gemoed
zich ondertussen vult
zonder tranen ga ik
als een kreupele doofstom voorbij
aan de schreeuw van stilte
die me maant te staan
eet ik me dik aan de leegte
tot mijn genoeg het tekort is
van de ander dat ik verspil
zonder het berouw van de zondaar
die ik vermijd in de spiegel
terug te zien als een mens
omhul ik mij met een mantel
van woorden.
Reacties op dit gedicht
| neversmile: | Zaterdag, juni 07, 2003 17:20 |
| heel mooi | |
| Diablo: | Maandag, mei 19, 2003 23:43 |
| Filosofie zoals ik ze graag lees!mooi | |
| charly: | Maandag, mei 19, 2003 22:25 |
| Nogal wat handicaps, maar dat is de mens, en in onze gebreken vinden we waarde. Prachtig (moet het nog gezegd) alweer. |
|
| margot: | Maandag, mei 19, 2003 20:27 |
| heerlijk mens!! liefs,margot |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, mei 19, 2003 17:32 |
| En wát voor een mantel! Héérlijk! ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||