wanneer moeder aarder zucht...
De bomen buigen in de wind
Moeder aarde zucht
En een zwaar gevoel
Drukt op m'n schouders
Langzaam worden de verlangens duidelijk
De nevel trekt op in m'n hoofd
Gedachten komen tot orde
Koude lucht
Cirkelt om me heen
Als een barricade
Waar niemand door heen kan
Ik voel me zo alleen
Niet eenzaam, maar alleen
Alsof er iets is dat ik verloren ben
Iets wat er anders altijd is
Ieder weekend keert het weer
dan kom ik tot mezelf
Helemaal alleen
Op m'n kamer
Wanneer moeder aarde zucht
Helemaal alleen…
Moeder aarde zucht
En een zwaar gevoel
Drukt op m'n schouders
Langzaam worden de verlangens duidelijk
De nevel trekt op in m'n hoofd
Gedachten komen tot orde
Koude lucht
Cirkelt om me heen
Als een barricade
Waar niemand door heen kan
Ik voel me zo alleen
Niet eenzaam, maar alleen
Alsof er iets is dat ik verloren ben
Iets wat er anders altijd is
Ieder weekend keert het weer
dan kom ik tot mezelf
Helemaal alleen
Op m'n kamer
Wanneer moeder aarde zucht
Helemaal alleen…
Reacties op dit gedicht
| Carline: | Donderdag, april 06, 2006 11:10 |
| Mooi mooi! xx* |
|
| MayadeBij: | Maandag, mei 19, 2003 17:10 |
| Ken het (maar ik hou ervan als Moeder Aarde zucht, stilte voor de storm, storm voor de regen, regen voor de zon, hemelbreed en dalen-diep, zoals zij de Mensen schiep?) | |
| -guardian-angel-: | Maandag, mei 19, 2003 16:42 |
| ...mooi.... dikke kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jorinde | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||