Tedere afstandelijkheid
Tedere afstandelijkheid
Telkens wanneer onze blikken
Elkaars ogen prikken,
Dan wil ik naar je toe gaan
En m’n armen om je heen slaan
Maar ... m’n benen blijven stokstijf staan.
Nog nooit heb ik tegen je gesproken
De onverschilligheid tussen ons doorbroken
Want ik weet dat ik het me zou beklagen
Jou met m’n liefdespijlen te belagen
Daarom zit ik naar jou te staren
Te denken aan jouw gebaren
Om de illusie te bewaren
Want ik weet dat ik die nooit zal kunnen laten varen.
Telkens wanneer onze blikken
Elkaars ogen prikken,
Dan wil ik naar je toe gaan
En m’n armen om je heen slaan
Maar ... m’n benen blijven stokstijf staan.
Nog nooit heb ik tegen je gesproken
De onverschilligheid tussen ons doorbroken
Want ik weet dat ik het me zou beklagen
Jou met m’n liefdespijlen te belagen
Daarom zit ik naar jou te staren
Te denken aan jouw gebaren
Om de illusie te bewaren
Want ik weet dat ik die nooit zal kunnen laten varen.
Reacties op dit gedicht
| Jos Leus: | Donderdag, februari 15, 2001 22:48 |
| Heel knap gedaan, ik ben wel te vinden voor deze stijl van gedichten. Ik hoop dat er nog zullen bijkomen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Robin Van Oirbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||