kom op meis...
misschien maak ik het je inderdaad wel moeilijk om te gaan
maar zonder jou in m'n leven, nee dat kan ik nu niet aan
als we ergens mee zitten kunnen we 't elkaar vertellen
maar als ik het straks moeilijk heb, wie moet ik dan bellen
momenteel stromen de tranen over m'n wangen
zon lieve vriendin als jou valt niet te vervangen
ik weet dat je momenteel een moeizaam en pijnlijk leven leidt
maar ik geloof erin, op een dag wordt je vast bevrijdt
het is niet de oplossing om zomaar weg te gaan
vechten voor je vrijheid doe je al, nu alleen nog recht op blijven staan
kom op meis, ik kan dan niet echt beloven door te gaan
maar ik zal tenminste proberen met 2 benen op de grond te blijven staan
ik hoop dat jij hier blijft, dat onze vriendschap blijft leven
dat we kunnen lachen om de momenten die we beleven
praten over jongens, en over andere zaken
kom op meis, alstjeblieft, nu niet afhaken...
20 mei 2003
Reacties op dit gedicht
| anne(14): | Dinsdag, mei 20, 2003 21:09 |
| Heel mooi! Zolang ze een vriendin als jij heeft,red ze het wel! Stertke! dikke kus anne |
|
| schram-lover: | Dinsdag, mei 20, 2003 20:49 |
| prachtig geschreven, en k zei t al, toen k 't las moest k gewoon janken. Als er iets is kan je me altijd bellen en dat zal k ook bij jou doen. Voordat iets gebeurt zal k je bellen ofzo, iig dat je ervan weet. Maar, t klinkt mss beetje raar,dit gedicht heeft me wel geholpen, t heeft me wat meer kracht gegeven. thnx daarvoor. Liefs en dikke kus Maris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: davelonne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||