Driestrijd

Vergeten?
Ik wil wel, ah het moet?
Of het lukken zal?
Al mijn herinneringen,
de goede én de slechte, moet ik die ook wegsteken?
De slechte kan ik wel vergeten,
de goede, daar blijf ik liever aan herinnerd.
De nodige tijd heb ik mezelf, gedwongen, gegeven.
Een limiet, niet te overschrijden.

Opgeven?
Ja oké, maar wat?
De tevergeefse pogingen die ik deed,
degene die ik al lang beu ben?
Wanneer ik al een hele tijd niets meer onderneem en
wanneer de gevoelens eindelijk beginnen te verdwijnen,
dan kom jij je verontschuldigen voor hetgeen je ooit zei - wat kwetste.
Een nieuwe wereld gaat dan open en
nu weet ik het allemaal niet meer…

Vergeven?
Of ik het je vergeef?
Vraag je dát?
Je weet goed genoeg dat je in mijn ogen niets verkeerd doet.
Al laat je me achter, keer je mij de rug toe of
laat je mij staan in de kou,
dan nog zal ik het je vergeven.
Je weet het al te goed.
Zo goed dat je er al te graag misbruik van maakt.
Je kijkt genadeloos toe
terwijl ik steeds dieper wegzink,
terwijl elke dag iets in mij wegkwijnt…

(24.04.2003)