Het is te lang geleden
dat de geur van zilte golven
de striemende wind
vochtig langs mijn huid scheert.
Het is te lang geleden
dat zand prikkend langs mijn enkels
rust zoekt achter de eerste duin
mijn haar waaiend die richting volgt.
Te lang geleden
dat in volle tinten
rood de horizon
mijn netvlies streelt.
Lang geleden
in een lentezon
van elkaar genieten
tot tijdloos het gevoel.
Even weg uit de wereld
weg van de dag
half naar de nacht
in schemering blijven.
Ons blijven.
^__^
Auteur: Joris Daelemans | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 25 mei 2003 | ||
Thema's: |