Zeer veel
Weinig kan ik zeggen
want
koud is je stem
die spreekt
en spreekt
met
woede
die gulzig is
en mijn
woorden verpletterd
in de stilte die
duurt
zolang je
spreekt
en vergeet
wie ik ben
zonder jouw woorden
want
koud is je stem
die spreekt
en spreekt
met
woede
die gulzig is
en mijn
woorden verpletterd
in de stilte die
duurt
zolang je
spreekt
en vergeet
wie ik ben
zonder jouw woorden
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Maandag, juli 07, 2003 23:01 |
| Weet Vic dat ik soms een tikkeltje jaloers ben op je zinnen! | |
| lani: | Vrijdag, mei 30, 2003 18:49 |
| en daar zit je dan en roept vanbinnen 'ik ben hier' x-x-x |
|
| charly: | Vrijdag, mei 30, 2003 10:54 |
| Naast elkaar praten kan nooit gezond zijn. Mooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||