vast gelogen
dan zie ik jou
verdwaasd in 't ronde
je blik op staren
geen rust gevonden
en zie ik jou
verdwaald omwonden
in 't vage gebaren
daar zij nog stonden
dan roep ik jou
om niet in't zoeken
die schim te wezen
noch te vloeken
en roep ik jou
in d' oude boeken
van door te lezen
omwikkelde doeken
dan vang ik jou
in mededogen
vereenzaamd klein
met grote ogen
en vang ik jou
verlamd in't pogen
tot mens te zijn
't is vast gelogen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: jodium | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||