Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over haar kindertijd
uit: elke voorzichtige aftastwarmte
verleden tijd.
Plotseling groot en volwassen
Zomer ongeremd en open.
In het lichterlaaie van haar plooirok zon
en kleuren schrijdt zij stralend:
de mooiste van zusters.
| ~MoonShadow~: | Dinsdag, september 16, 2008 19:38 |
| dát heb je nog ns mooi beschreven! | |
| Erna Muermans: | Dinsdag, juni 03, 2003 19:50 |
| een pareltje theo... graag gelezen erna |
|
| Sheena: | Dinsdag, juni 03, 2003 18:31 |
| zaligggggg meer meer meer, sorry kan er geen kritische noot uitkrijgen vandaag :P, kvin um gewoon beeldschoon Sheen |
|
| waterval: | Dinsdag, juni 03, 2003 15:30 |
| een diepe buiging, want het is wonderschoon...... (en zelfs dubbel herkenbaar met twee volwassen dochters...).... |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, juni 03, 2003 14:40 |
| Pfffff, prachtig! | |
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 03, 2003 12:59 |
| * dans je rok in het rond in de zon door mijn handen, open je ogen omhoog in de hemel nog hoger nog boven mijn hoofd. * groetje, hans |
|
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||