zware draden.
zware draden van onrust, wraak en pijn.
Kruipen langzaam over het lichaam.
De zware last van het "mens zijn"
Onteketend, toch weer een traan.
Je denkt aan alles wat je tergt.
Je hoopt op een ommekeer.
je voelt wat dit allemaal van je vergt.
Nooit zul jij vrolijk zijn, nooit weer.
Zware draden, van eenzaamheid en misverstanden.
Nemen kleine stukjes leven met zich mee.
Dat alles wat je had, om handen.
Verlaat je gedachten in een tranen zee.
Kruipen langzaam over het lichaam.
De zware last van het "mens zijn"
Onteketend, toch weer een traan.
Je denkt aan alles wat je tergt.
Je hoopt op een ommekeer.
je voelt wat dit allemaal van je vergt.
Nooit zul jij vrolijk zijn, nooit weer.
Zware draden, van eenzaamheid en misverstanden.
Nemen kleine stukjes leven met zich mee.
Dat alles wat je had, om handen.
Verlaat je gedachten in een tranen zee.
Reacties op dit gedicht
| @Boe@: | Zaterdag, juni 14, 2003 18:37 |
| Ik ga ne bril kope Draad---Draak Jaja kwas al helemaal in de ban van vriend:):p Vergeef mij!!:p -xxx- |
|
| @Boe@: | Zaterdag, juni 14, 2003 18:35 |
| Er bestaan ook lieve draken als u dat mag troosten:D (een hele goeie vriend van mij noemt zich een draak:p) Heel mooi gedicht trouwens! En om op uw vraag te antwoorden hoe ge u dan moet gedragen : Jezelf blijven:) -xxx- Katrienemien |
|
| Evi Verbeke: | Vrijdag, juni 06, 2003 20:00 |
| zeeeeeeeer mooi echt waar ik vind dit een gedicht van hoog niveau Evi |
|
| Evi Verbeke: | Vrijdag, juni 06, 2003 20:00 |
| zeeeeeeeer mooi echt waar ik vind dit een gedicht van hoog niveau Evi |
|
