Duif der liefde.
"Ga jij voor mijn duiven zorgen
als ik er niet meer ben?",
vroeg grootvader aan zijn
kleindochter.
"Natuurlijk vake!"
zei het kind terwijl ze
de vogels begon te voederen.
Jaren verstreken,
en het leven eistte zijn tol.
Een wagen reed uit,
de rouwstoet volgde.
De duiven verkocht,
de manden opgeborgen.
Het kerkhof was leeg,
de mensen al vertrokken,
voor het graf stond een
meisje van 12 afscheid te nemen.
"Dag grootvader,
ik zal je missen."
De stilte maakt zich meester,
de eeuwige rust keert terug,
op een graf in de nieuwe rij
strijkt zachtjes een witte duif neer.
(Vake, ik mis je nog steeds heel veel,al drie jaar lang, bijna vier, elke duif is voor mij een klein beetje jij, en een klein beetje heilig geworden. Slaapwel, en bedankt voor die 12 heerlijke jaren.)
Reacties op dit gedicht
| ~*Missy*~: | Dinsdag, juni 10, 2003 22:26 |
| Jeetje dit is echt zo mooi, heb er geen andere woorden voor! Liefs, ~*Missy*~ | |
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 10, 2003 22:00 |
| meisje, jij brengt het leven tot een te vieren bestaan, door jou zal een lang verhaal verder gaan... groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cammeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||