Lieve Mama
Lieve mama
Je was altijd de gene die voor me op kwam.
Je was de gene die de schuld altijd op zich nam.
Mama je hebt die pijn nooit verdient.
Pappa was boos alleen omdat, jij van ons hield.
Hij was de gene die fout was.
Hij was jou niet waard.
Maar nu heeft hij zijn zin.
Je bent dood, en ook nog wel psychisch gedaan.
Ik wou dat je wist hoe veel ik hem haatte.
Mama nu heb je de rust waar je 20 jaar op wachtte.
Nu je niet wou ging je.
Maar ik heb het je vergeven.
Mama ik geef je de rust die je nodig had.
Je was altijd de gene die voor me op kwam.
Je was de gene die de schuld altijd op zich nam.
Mama je hebt die pijn nooit verdient.
Pappa was boos alleen omdat, jij van ons hield.
Hij was de gene die fout was.
Hij was jou niet waard.
Maar nu heeft hij zijn zin.
Je bent dood, en ook nog wel psychisch gedaan.
Ik wou dat je wist hoe veel ik hem haatte.
Mama nu heb je de rust waar je 20 jaar op wachtte.
Nu je niet wou ging je.
Maar ik heb het je vergeven.
Mama ik geef je de rust die je nodig had.
Reacties op dit gedicht
| leen baert: | Zaterdag, juni 14, 2003 21:04 |
| Triest maar zeer mooi verwoord. Ik hoop dat je dit verdriet kan verwerken want het lijkt me niet makkelijk als je zoiets hebt meegemaakt. Lieve groetjes Tina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gea | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||