zee
toornhoog slaan de golven
wat een imense kracht
mijn hebben spieren getracht
maar het zijn glazen wolven
de tanden schuimen honger bloot
in een wegstervende zon
ik wou dat mijn hand groeien kon
de greep is nog geen zeepstuk groot
de zeilen ach, ze scheuren
het is maar menselijk zaad
zonder regen kan niets gebeuren
toch is er tussen elke nacht
het bloeien van een dag
die mij hoopvol het stuur toelacht
wat een imense kracht
mijn hebben spieren getracht
maar het zijn glazen wolven
de tanden schuimen honger bloot
in een wegstervende zon
ik wou dat mijn hand groeien kon
de greep is nog geen zeepstuk groot
de zeilen ach, ze scheuren
het is maar menselijk zaad
zonder regen kan niets gebeuren
toch is er tussen elke nacht
het bloeien van een dag
die mij hoopvol het stuur toelacht
Reacties op dit gedicht
| Guan: | Zaterdag, juni 28, 2003 11:11 |
| Ik heb een parel die uit een oester komt... waarschijnlijk is die uit jou gedicht geplukt | |
| lani: | Maandag, juni 23, 2003 15:16 |
| sorry dat ik zo laat reageer tim... dit is weer een juweeltje, werkelijk mooi!!! liefs :) x-x-x |
|
| Ischeas: | Maandag, juni 16, 2003 22:54 |
| schitterend | |
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||