dag nieuwe dag
het beest krijst de zon
een bos hoog
en moe van 't waken
wijkt de nacht
voor een veldbedekkend kleurenpracht
de ochtendtranen schitteren
een eigen glans
hier, op 't groene gras
wat verder ontwaakt de grote plas
het ochtendbad van de eend
cirkelt het koude water tot leven
het beeld dat op mijn netvliezen blijft kleven
dit mooie ochtendgloren
kan niet met de grootste moeite
mijn nieuwe dag verstoren
Over dit gedicht
| Auteur: jodium | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||