...Toveren....
Ik tover de zon
in mijn inktzwarte nachten
ontkende lang jouw spel
diep gekwetst
draai ik de rollen om
en zwijg je toe
tover mijzelf een echte vriend
ik wil niet meer
op jou wachten
ik ben het wachten moe
geen inzicht was genoeg
jou te bekeren
bloemenslingers maakte ik
die niet bezeren
mijn hart deed afstand
m'n ziel vertrekt
laat sporen van verdriet
en diepe groeven
ik stierf wel duizend doden
laat niets merken
toon een strakke lach
jij laat jezelf
door mij bedriegen
de afstand die ontstaat
die zie je niet.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Reacties op dit gedicht
| victor ruhlmann: | Zondag, juni 22, 2003 16:21 |
| Aangrijpend. Mooi en droevig. | |
| waterval: | Zaterdag, juni 21, 2003 18:05 |
| als dat toveren lukt,..let me know.......;-)))) droevig mooie parel...... |
|
| wijnand.: | Zaterdag, juni 21, 2003 17:16 |
| een tovenares is altijd welkom kan ze nog heel wat dingen bij of wegtoveren Mooi gedicht |
|
| green eyes !: | Zaterdag, juni 21, 2003 14:01 |
| laat het niet aan je hartje komen, een mooi gedicht, liefs, Marina ;) |
|
| *Julie*: | Zaterdag, juni 21, 2003 10:51 |
| Droef en mooi! Liefs, Julie -xxx- ps: je schilderijen zijn ook heel mooi! :) |
|
| j.jonkers: | Zaterdag, juni 21, 2003 09:35 |
| mooi....heel mooi...jan | |
| Margaritha: | Zaterdag, juni 21, 2003 08:50 |
| Mooi en triest... Groetjes, Margaritha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||