Geen geruzie, geen gezeur,
geen gescheld of slaan met de deur
Het raakt me diep van binnen
Zonder basis thuis,
kun je toch niet aan een sterk leven beginnen
Totaal geen begrip voor mijn ziekte
ze geven er niks om
Zodra ze psychologisch beginnen te praten
krullen mijn tenen krom
Ik moet sterk zijn
maar het is zo zwaar,
niet boos te worden, in te houden
kon ik het maar…
Mijn vriend,
zo sterk dat hij het volhoud met mij
hij is mijn kracht aan mijn rechterzij
Soms krijg ik een preek
Of laat hij me even in de steek
maar hij blijft bij me,
wat er ook gebeurt
ben ik blij, depressief of getreurd
Had ik het thuis maar fijn
dan deed de rest niet zo’n pijn
meisjetemin: | Donderdag, juli 03, 2003 14:54 |
mooi geschreven, en allemaal waar! kus |
|
(im)mortal: | Zondag, juni 29, 2003 14:02 |
heel aangrijpend mortal xxx |
|
Guan: | Zaterdag, juni 28, 2003 11:48 |
Lief Anneke dat is het lot van deze maatschappij, prestatiegericht tot en met. Geviseerd op uiterlijk vertoon wat er van binnenin gebeurd is niet van tel, leuk te lezen dat je een vriend hebt (alhoelwel hij er ook moeite mee heeft) die je probeert te begrijpen. maar dat is normaal hoor, iets wat je niet kent is niet altijd vatbaar in het begrijpingsproces. Liefs Peter |
|
boom: | Maandag, juni 23, 2003 21:43 |
weet wat je bedoelt. | |
Caroline van Geel: | Maandag, juni 23, 2003 20:42 |
Tja, ik heb het ook heel moeilijk gehad thuis. Maar het beste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan is op mezelf gaan wonen. En ik heb dan nu wel hyperventilatie en wat problemen als gevolg van wat er vroeger gebeurd is. Maar dat valt allemaal echt wel mee. Ik geniet van mijn eigen plekkie. kus caro | |
green eyes !: | Maandag, juni 23, 2003 17:57 |
ieder huisje heeft zijn kruisje, probeer er het beste van te maken, liefs Marina ;)) |
|
Luuk: | Maandag, juni 23, 2003 17:09 |
Erg mooi en gevoelig gedicht... Als je het thuis niet fijn hebt is het idd moeilijk een beetje stevige basis voor je eigen leven te bouwen. Maar zoals hieronder al gezegt ben je dalijk oud genoeg om op jezelf te gaan wonen, evt met je vriend samen, die je dan nog meer kan steunen dan hij nu doet. ik vind het geweldig om te horen dat hij toch ondanks alles bij je blijft, dat is precies wat ik ook zou doen. Blijf nog volhouden, het lukt je zeker wel. Je hebt het tot nu toe ook overleefd d |
|
anky: | Maandag, juni 23, 2003 14:23 |
Dit raakt mij zo erg, omdat ik weer wat je doormaakt nu (denk ik dan hé). Zelf heb ik het thuis ook absoluut nie naar mijn zin, iedere dag ruzie, geschreeuw enz. Bij mijn vriend is het wel leuk, en soms ben ik dan echt jaloers. sterkte, veel liefs | |
anky: | Maandag, juni 23, 2003 14:21 |
jaantje: | Maandag, juni 23, 2003 14:07 |
mooi gedicht ann!!! echt jammer dat je het thuis niet naar je zin hebt. ik kan het me niet voorstellen, omdat ik het juist zo ontzettend fijn thuis heb. maar koppie op. binnenkort ben je oud genoeg om op jezelf te gaan wonen en dan kun je lekker je eigen gang gaan. xxx jaantje | |
els: | Maandag, juni 23, 2003 13:27 |
ik begrijp wat je bedoelt, als je het thuis moeilijk hebt, lijkt de rest nog tien keer zwaarder... lieve groetjes, els |
|
Auteur: ~*Idril*~ | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 23 juni 2003 | ||
Thema's: |