doodgaan
Ben aan het dood gaan,
beetje bij beetje wordt het voor mn ogen zwart,
mn hart krijgt eindelijk de rust
waarop het jaren heeft gewacht,
geen ongelukkig gevoel meer,
geen tranen,
geen donkere gedachten,
niets
alleen mn dode lichaam
met een gelukzalige glimlach
beetje bij beetje wordt het voor mn ogen zwart,
mn hart krijgt eindelijk de rust
waarop het jaren heeft gewacht,
geen ongelukkig gevoel meer,
geen tranen,
geen donkere gedachten,
niets
alleen mn dode lichaam
met een gelukzalige glimlach
Reacties op dit gedicht
| jhasmine: | Zaterdag, juni 16, 2007 20:48 |
| Dat gevoel heb ik nog niet meegemaakt en ik hoop dat het nog even zal wachten. Akelig mooi, Anouck. Groetjes Piet |
|
| altijd_verloren: | Zondag, mei 28, 2006 15:23 |
| ze is nu op eenplek waar ze het fijn heeft en in ieder geval geen verdriet meer. | |
| vlinder29: | Donderdag, mei 25, 2006 21:00 |
| god is met haar. | |
| hadassah: | Dinsdag, juni 24, 2003 18:34 |
| prachtig gedicht... maar wacht er maar even mee... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anouck | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||