paranoia III
Zittend op mijn stoel
Het voelt alsof iemand over me heen leunt
Tegen mijn rug aan
Constant
Meebeweegt op de maat
Van mijn ademhaling
De druk is groot
Alsof er iemand
Tegen me aanligt
De kou is er ook weer
Maar het dringt niet binnen
Ik voel de aanwezigheid wel
Maar kheb muziek
Opstaan
Otep
Bezwering uitsprekende
Het schrikt misschien af
De druk is weg
Maar mijn handen trillen weer
Het is niet weg
Lucht ebt weg
Ontglipt uit mijn longen
Gevoel van verstikking
Is het mijn vriend of mijn vijand?
Het voelt alsof iemand over me heen leunt
Tegen mijn rug aan
Constant
Meebeweegt op de maat
Van mijn ademhaling
De druk is groot
Alsof er iemand
Tegen me aanligt
De kou is er ook weer
Maar het dringt niet binnen
Ik voel de aanwezigheid wel
Maar kheb muziek
Opstaan
Otep
Bezwering uitsprekende
Het schrikt misschien af
De druk is weg
Maar mijn handen trillen weer
Het is niet weg
Lucht ebt weg
Ontglipt uit mijn longen
Gevoel van verstikking
Is het mijn vriend of mijn vijand?
Reacties op dit gedicht
| Gracia Groen: | Donderdag, juni 26, 2003 20:18 |
| Paranoia, nogal beangstigend. Goed om er over te schrijven. | |
| larissa!?!: | Donderdag, juni 26, 2003 19:20 |
| heel mooi gedicht en vind ook bes wel eng! x-je larissa!?! | |
| *Julie*: | Donderdag, juni 26, 2003 16:24 |
| Mooi gedicht, maar best wel eng. Liefs, Julie -xxxx- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jorinde | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||