fatamorgana
hoe hard ik ook schreeuw,
ik krijg geen antwoord,
hoe hard ik ook probeer,
ik krijg het niet verwoord,
hoe hard ik ook ren,
je blijft ver weg,
hoe sterk ik het ook geloof,
ik heb altijd de pech,
dat ik iets wil dat niet van mij is,
iets dat niets meer is,
dan een weerspiegeling,
van de leegte in mijn ziel.
Reacties op dit gedicht
| Kim rc: | Dinsdag, juni 20, 2006 14:26 |
| ja rakend!! ... alsof ik het nu ook zo graag wil! mooi! xxx |
|
| chloe de bruyn: | Zondag, juni 29, 2003 18:12 |
| Je verwoord het hier zo mooi ,laat het haar lezen,probeer gewoon,Groetjes Patty | |
| free: | Zondag, juni 29, 2003 08:23 |
| er bestaan maar weinig 'jomanda's' you fool! vertel het haar, fluister het in haar oren, stuur het in een brief niet geschoten is altijd mis! liefs free |
|
| MayadeBij: | Zondag, juni 29, 2003 00:13 |
| Ruimte is heerlijk, geef mij maar een beetje van jouw leegte, geef ik je wat uit mijn volle kast onsamenhangendheid? (vleugje van dit, lepeltje dat, reepje hier, stukje daar; koester het zou ik zo zeggen..) kus, | |
Over dit gedicht
| Auteur: dedicated-fool | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||